Zo maar een wedstrijd op de woensdag……………….
Woensdag 21 augustus op Golfcentrum Roosendaal. Woensdag: dat betekent seniorendag; iedere week een wedstrijd over 18 holes. Voor het plezier of – misschien beter – non qualifying. Vier keer per jaar iets bijzonders: het lente -, zomer- en herfsttoernooi en een toernooi in de Kerstweek. En iedere eerste woensdag van de maand een qualifying wedstrijd: de seniorencup. Alles bij elkaar een goedgevuld jaar voor de senioren. En dan komen daar nog enkele uitstapjes bij naar andere golfbanen.
Maar woensdag 21 augustus had dit keer voor de senioren een verrassing in petto. Niet voor de eerste keer, maar de laatste keer was weer even geleden. Dit keer was het een wedstrijd over 18 holes, spelvorm Stableford, MAAR 6 holes hiervan waren “verborgen”. Hidden holes dus; 6 holes die niet meetellen in de einduitslag!!!.
Dat kan heel interessant zijn, maar kan ook heel vervelend uitpakken.
Want je slaat af op hole 1 en je bal haalt de overkant, maar wel in de bunker. Of misschien nog vervelender, de bal haalt de over kant niet en gaat het water in. Is dit nu een hidden hole, wat zou dat fijn zijn! Of telt de hole wel mee in de einduitslag? Dat is dan jammer natuurlijk.
Eén ding op woensdag was voor alle spelers gelijk en tevens een prettige bondgenoot: het weer: weinig wind, een lekker zonnetje en een aangename temperaratuur.
Bij het afhalen van de wedstrijdkaart toonden vrijwel alle spelers een vaak “eensluidende” tip om de wedstrijdleiding te helpen bij de uitslag van de scores: “Schrap mijn 6 slechtste holes maar”.
Die vlieger ging natuurlijk niet op.
De wedstrijdleiding (waaronder Marianne Witlox, die na een knieoperatie weer terug wil komen in haar wedstrijdritme) had ervoor gekozen om 3 moeilijke holes en 3 makkelijke holes aan te wijzen als hidden holes.
Voor de spelers was het natuurlijk een ongewisse situatie: welke holes gaan eruit? Wat te doen: proberen goed, constant te spelen op iedere hole. Dat geeft altijd – en nu zeker – de grootste kans op een goede klassering.
Hole 1 vormde geen gemakkelijk begin. Toch slaagden veel spelers erin hun bal droog aan de overkant te krijgen of zelfs op de green. Met een paar puts of een enkele extra slag kan al een aantrekkelijke score op de kaart staan. Maar heb je daar wat aan? Telt deze hole mee?
Verder maar in het spel. Hole 4 of hole 13. Enkele keren werd out of bounds geslagen. Vervelend, want dat betekent toch al gauw dat op die hole niet wordt gescoord, maar een streep wordt geschreven. Maar dat hoeft deze keer niet erg te zijn. Die hole valt er misschien wel uit?
Of hole 8 of 17 dan? De afslag over het water, voor heren, maar ook voor de dames lastig. Tellen ze beide keren mee in de einduitslag. Of maar één keer of misschien geen van beide.
Onzekerheid, onzekerheid.
De eerste starters zijn inmiddels binnen en leveren de kaarten in. Keurig netjes de eindscore ingevuld: 27, 33, 28, 39, 42!, 36. Maar het eerste waar de wedstrijdleiding een streep door zet is de eindscore. Die wordt aangepast door bij iedereen de hidden holes in de einduitslag te verwerken. En dan blijken de meeste spelers toch zomaar ineens 10 tot 14 punten te moeten inleveren. Dat deed voor sommigen wel pijn. Welke holes waren niet in het spel: dat waren hole 1, hole 4, hole 7, hole 11, hole 15 en hole 17. Dus 1 par 5, 1 par 4 en 4 keer een par 4 hole.
Bij alle kaarten werden die holes (en dus ook eventuele birdies daarop!!!) op 0 gezet!! Dat werk leverde de volgende einduitslag op:(om de impact van hidden holes te laten zien, is tussen haakjes de score op basis van 18 holes vermeld):
1. Bram Klijnsma 28 Stf-punten (36 Stf)
2. Annemiek Büller 27 Stf-punten (42 Stf)
3. Tini Veraart 26 Stf-punten (37 Stf)
Op de vraag of men het een leuke wedstrijd heeft gevonden, was het volmondige antwoord van iedereen: ja, absoluut!
Marianne Witlox
Jac Braat