Tijdens de BBQ bij de herenmiddag werd het lot getrokken voor de reis naar Ameland per vliegtuig dat bestuurd wordt door Jos Kokshoorn. Deze reis inclusief deelname aan het Amelandse Bokkentoernooi en overnachting werd beschikbaar gesteld door Henk Buysen en verloot onder degene die lot(en) gekocht hadden voor het goede doel. Dit goede doel is het Foppefonds. Het geld wordt ingezameld en door Foppe de Haan goed besteed onder gehandicapte kinderen.
Tijdens de verloting was als eerste het lot van Gerard Boons getrokken maar hij kon niet op de uitnodiging ingaan. Als tweede werd Kees Pieterse getrokken maar hij gaf de prijs terug omdat hij hem vorig jaar ook al had gewonnen en het nu aan een ander gunde. Bij de derde trekking kwam mijn naam uit de beker. Bij deze bedankt Kees.
De reis stond gepland voor 17 en 18 september vanaf vliegveld Breda International. We vertrokken om 9 uur en na een vlucht van 59 minuten landden wij op Ameland. We waren met zijn drieën, Jos, Henk en ik en 45 kilo mosselen. Onze golfsets, wel gelimiteerd tot een winterset in verband met het gewicht was het enige wat nog mee kon. Kees Pieterse en Ad van Meel hadden onze andere bagage meegenomen. Zij waren de woensdag al met de auto naar het noorden vertrokken. Kees had het jaar ervoor zo naar zijn zin gehad dat hij graag weer wilde deelnemen aan het jaarlijkse toernooi en Henk had dit voor hem geregeld en ook voor Ad.
Bij aankomst stond de eigenaar van de golfclub ons op te wachten en bracht ons direct naar het clubgebouw. Hier werd een ieder van ons gekoppeld aan een eilandbewoner waar we samen mee de golfwedstrijd zouden spelen. Ik werd gekoppeld aan Harrie die ongeveer dezelfde hoge handicap had.
Het enige wat niet gelijk was, was de taal. Het duurde even maar na maar vaak genoeg te zeggen wat zegt U paste hij zijn taal aan naar wat voor ons westerlingen verstaanbaar was. Het was overigens een geweldige aardige man en het was leuk om met hem te spelen. De wedstrijd speelden we samen en degene wiens score per hole het beste was werd genoteerd. Het is een 9 holes baan met lange afstanden en volgens mij altijd veel tot heel veel wind. Tevens zitten er 2 blinde slagen tussen die voor degene die de baan niet kennen en hele uitdaging zijn. Het weer was (behalve de wind) ons zeer goedgezind. We hebben de hele dag droog gespeeld en dat was op die dag in Roosendaal met veel regen heel anders. Harrie en ik werden gekoppeld aan de zoon van de baaneigenaar en een man uit Emmeloord met handicap 6. Zij konden de baan heel erg goed en hadden ook nog eens een goede dag. Ze werden dan ook aan het eind van de dag gehuldigd als winnaar. Harrie en ik eindigden op de laatste plaats.
Na de wedstrijd moesten we al snel aan tafel om de door ons meegenomen mosselen te nuttigen met friet natuurlijk. Voor degene die geen mosselen wilden was er zuurkool. Het vroege tijdstip van eten (17.00 uur ) kwam voornamelijk omdat veel spelers om half zeven de boot moesten nemen naar het vasteland. Dit was voor ons niet van toepassing omdat wij op het eiland bleven slapen. Henk had een geweldige villa voor ons geregeld op loopafstand van de club en de kroeg. Omdat de kroeg zo dicht bij was hebben we deze gezamenlijk bezocht. Van dit bezoek en het drankgebruik zijn verder geen notulen gemaakt maar het was heel gezellig.
We hadden het plan om de vrijdag voor vertrek nog 9 holes te gaan lopen maar omdat het toen wel heel slecht weer was heeft Henk ons het eiland laten zien wat erg leuk en leerzaam was. Vooral het monument van de verdronken paarden (zoek het maar eens op) maakte veel indruk.
Hierna hebben we Ad en Kees afgezet bij de boot en zijn wij weer naar het vliegveld vertrokken. Na alle controles door Jos konden we weer veilig de terugreis aanvangen. Daar we heen over het IJsselmeer waren gevlogen besloot Jos terug langs de kust en over Zeeland te vliegen. Het was een hele leuke belevenis. Nadat we een rondje over golfbaan De Stok hadden gemaakt zette Jos het vliegtuig zacht en veilig aan de grond op een luchthaven die ooit Seppe werd genoemd. Ik vond het twee hele leuke dagen en bedank Henk en Jos voor deze reis.
Bert Weerheim